در منطقه ی گیلان عموما فعالیت های ورزش های بومی و محلی اندکی پس از برداشت محصول در ایام فراغت شالیکاران انجام می شد.فعالیت ورزش های بومی و سنتی گیلان که برخی از آن ها قدمتی دیرینه دارند عبارتند از: کشتی گیله مردی، کشتی باوج، لافند بازی، کلاه بردن، هپولیکا، کل بخور باقلا بیار، ماچه لوس، ملا ارش، تراخ تریخ، نزات ذاتی ژوله، قیش بازی، چلینک، بروبیا، گل بزن گل بگیر، هتپه، گل اوزیک، یال محمد، فینگلی، گرن گره، ال بیله بازی، بیشه زن بیشه بزن، توپ گیر، کول کول، هر چه اوستا گفت، خریز، خیمه بازی، چرخی، هه ته کونوس چوب پا، کوچره بازی، نزاپایین، توپ در دوخانه، سی سنگه، ال قره قوش، توپ توپ، سه تشک رمه، رمه- شکار توپ، شوپارس، سولنگه لگد لگد، بازآمدی، سبیل پلنگ، خرگوش خرباز، گلند بازی، چسکیلو پادنگ، جزده سلام، سرسره، وروره، آفتابه بازی، شیرین دودو، پاپری ویچینه، دخوس دخوس، شیطان بازی، دست بر سر زدن، چه رنگ چه رنگ، چلینگ آغاج، کلوتبه فرو، آتیمار، لوتکارانی، سوارکاری عشایری و …اکثر ورزش های بومی در روستاها و مناطق عشایری گیلان رواج دارد و برخی از آن ها چون کشتی گیله مردی جایگاهی ویژه و ممتاز در بین مردم گیلان خاصه روستاها دارند که همه ساله مسابقه های آن در سراسر استان به انجام می رسد. رشته ی کشتی گیله مردی در مناطق غربی استان مازندران از جمله شهرهای رامسر، تنکابن، نوشهر و چالوس نیز از رونق مناسبی برخوردار است. با توجه به علاقه و اشتیاق عمومی مردم، این ورزش در گیلان هم اکنون به صورت قاعده مند برگزار می شود.